Alfred de Musset (1810–1857)

Recenzoj
Citaĵo
„ La unua estas novelo kaj temas pri duobla amo de junulo, la dua est­as teatraĵeto pri malfeliĉa amo tragikomika. Bona traduko. ”
— Enciklopedio de Esperanto
Citaĵo
„ Estis laŭdinda ideo traduki el la franca Majstro Musset unu novelon, La du Amatinoj kaj unu komedieton, La Kapricoj de Mariana, por montri du flankojn de la talenta verkisto. La koketaj amindumaĵoj, la korinklinoj de geamantoj jen lia preferaĵo, la vorta kaj sentimenta duelo, la alterne kuniĝema kaj disiĝema duopo, jen lia aparta kapablo. Agrabla traduko kaj plaĉa volumeto. ”
— 1930, Historio de Esperanto II, paĝo 707

Sendube ni modernuloj nutras nian spiriton per la „manĝaĵoj“ de nuntempa literaturo. Abundas bonaj verkoj; sed ne estas eble (ankaŭ ne oportune) traduki
ĉiujn en Esperanto. Kiu aĉetus tian libraron?

En nemodernaj literaturajoj kaŝiĝas ofte perlo nepaliĝebla eĉ post multaj jaroj. Tial
oni ne moku pri de Musset, la patro de la ĉarma kaj eleganta stilo el 1833. (Musset vivis de 1810 ĝis 1852 en Parizo.) Rimarkinda estas lia tre vera kai. tre profunda studo de la karaktero en „La Du Amatinoj“, kaj lia kono pri la fakto, ke en ĉiu homo ekzistas la leĝo de l’ dualismo spirita (Bono kaj Malbono). Tiun temon li
prilaboris en „La Kapricoj de Mariano". Estas teatraĵo. De Musset enigis parton
de si mem en du el la ludantoj. Juneco, amo kaj melankolio estas eternaj, kaj
Musset ilia majstro-poeto. La traduko estas tre bona kaj igas la legadon duobla ĝuo. M. Butin, L. K.
-- Heroldo de Esperanto, 1930, n-ro 2 (550)… (mere)

Parece ser que Gamiani es el resultado de una apuesta durante una reunión literaria donde Musset se jactó de ser capaz de escribir una novela muy obscena sin emplear una sola palabra grosera. Si esto tiene algún mérito concédasele. Por lo demás, nada especialmente reseñable. Quizá, el tono fogoso del estilo. Una pena que no desarrolle más el drama interior que vive la protagonista, rea de su insaciabilidad. Pero, en fin, se supone que la intención de Musset era escribir una obra erótica y no psicológica. Puede que olvidase que estos términos no son excluyentes, o puede que sólo tres días de escritura no dé para más. La moralina,hipócrita, que destila el personaje de Alcide (… asqueado y furioso, pensé en presentarme a aquella mujer perversa, haciéndole sentir el peso de mi desprecio. Pero la razón fue vencida por la carne… pág. 22) es por desgracia el barniz que muestran muchas novelas eróticas de los siglos XVIII y XIX. Lo mejor es la historia que propone a la mente del lector la confesión última de Gamiani dando finalizada la novela.… (mere)