In de romans, toneelstukken en essays van Baulenas (Barcelona, 1958) krijgen de Catalaanse geschiedenis, taal en cultuur een prominente plaats. Deze roman vol verrassende ontwikkelingen speelt zich af in het Barcelona van vlak na 1900. De twintigjarige variété-artiste Nonnita is zwanger en ze heeft de zorg voor een geestelijk gehandicapte vriend. Omwille van haar kind benadert ze een steenrijke beroepscrimineel, met wie ze nog een appeltje heeft te schillen. Naast fantasierijke details zoals Nonnita's vermogen om met doden te communiceren is er de opvallend levendige en authentieke achtergrondbeschrijving van het Barcelona van 1908-'09, waar met grond wordt gespeculeerd en bouwactiviteiten gaande zijn, waar het uitgaansleven aan de Paralelo vreemde lieden aantrekt, waar de criminaliteit verontrustende uitwassen vertoont en de sociale onrust snel toeneemt. Na onder meer Mendoza, Ruiz Zafón en Falcones heeft ook Baulenas een prachtige roman over zijn stad geschreven.

Een geheel ander boek dan zijn ‘Voor een zak met botten’. In ieder geval was die roman voor mij aanleiding genoeg om het eerder verschenen ‘Het geluk’ te kopen. Het heeft me niet teleurgesteld.

Het verhaal over de circusartieste Nonnita Serallac dompelt de lezer in de wereld van Barcelona van het begin van de twintigste eeuw. De eerste bomaanslagen, stakingen, ellendige leefomstandigheden voor de armen en de alom aanwezige corruptie van de machthebbers.
Soms is het boek meer een schelmenroman van de betere soort, maar bovenal toch een verslag van het overleven van een moedige vrouw. Haar strijd tegen de leidster van een groot misdaadsyndicaat is niet alleen heroïsch maar bij vlagen ook komisch en tragisch.

Doordat er ook nog wat andere verhaallijnen door de roman meanderen, wordt de lezer verplicht om het echte verhaal even te verlaten. Soms is dat hinderlijk.

Al met al: gewoon een goed verhaal; goede karakterschetsen en bovenal een mooi tijdsbeeld.
Barcelona is een geweldige plek om te zijn, lees je het boek dan ruik je de stad ! ( )

Un moment molt poc narrat de la història de Barcelona: la construcció de la Via Laietana. M'ha transportat virtualment a l'època en una d'aquelles lectures d'estiu en la que et veus passejant amb els seus personatges. ( )

Het Geluk heb ik gelezen n.a.v. een interview met de schrijver, Baulenas, in het van Goghmuseum. Hij was een erg gevatte man met leuke ideeën over schrijven. Omdat ik net in Barcelona was geweest leek het me leuk om een boek te lezen dat zich daar afspeelt. Dus: meteen het boek gekocht, en met lezen begonnen.

En ja, het is leuk om te lezen over het Barcelona aan het begin van de 20e eeuw, de tijd dat de wijk Eixample nog gebouwd moest worden, en armoedige delen van de stad platgegooid werden voor dit ambitieuze bouwproject. Nonnita, één van de hoofdfiguren uit het boek, werkt als circusartieste in een armoedige nachtclub, en woont als één van de laatsten nog in zo een afbraakwijk, waar zij vooral vergezeld wordt door de doden, met wie zij vaak even babbelt. Via haar en de andere hoofdfiguren wordt een mooi beeld geschetst van het leven in Barcelona in die tijd, de sociale onrust, de vele stakingen, de bommen, sociaal onrecht, het nachtleven, het leven van de rijken, van de armen en van de vele gelukszoekers die naar Barcelona trokken. Tot zover het positieve deel van deze recensie.

Want over het verhaal was ik teleurgesteld. Ja, uiteindelijk komen alle lijntjes samen, maar omdat er zoveel lijntjes en hoofdpersonen zijn, bleven voor mij alle karakters vlak en op afstand. Ook vond ik het verhaal langdradig, lastig om opnieuw in te komen als het boek een paar dagen onaangeraakt was geweest. Uiteindelijk heb ik het uitgelezen in mijn vakantie. Geen spijt dat ik het gelezen heb, vooral vanwege de historische achtergronden, maar geen echte aanrader. ( )