A solid collection of texts and speeches from the 21 century. The first three or four weave together well, fleshing out his perspectives on the Anthropocene and current ecological issues. Deep Observation is short and fun. Many others dig deeper into late thinkers (Derrida, Lacan, Heidegger) which I find meander into the territory of insignificance. Worth checking out. ( )

Alle vruchtbare denken is het werk van verbeelding; alle vooruitgang, alle nieuwe inzichten in wetenschap en cultuur spruiten voort uit imaginaire sprongen… Ik verzin dit niet, ik las dit onlangs in de onvolprezen bundel van Simon Leys, The Hall of Uselessness. In die zin is dit boek van Sloterdijk absoluut een virtuoze vingeroefening in het verbeelden van de 20ste eeuw.
Het boek bevat verschillende essays en toespraken van Sloterdijk, gespreid over twee decennia. Ze sluiten niet allemaal bij elkaar aan, maar de meeste ervan zijn pogingen om het diepste wezen van die vreemde 20ste eeuw met zijn vele epitheta (de wreedste, de welvarendste, de avontuurlijkste…) te doorgronden. Het valt me op dat Sloterdijk, ondanks soms sarcastische verwijzingen, in de grond een erg ecologisch discours presenteert en in zijn evaluatie van de 20ste eeuw vooral dat aspect laat doorwegen: het is de eeuw die ons op de meest diverse domeinen tot de meest absolute onevenwichten heeft geleid, en het meest extreem dus op het vlak van klimaatverandering; curieus is dat Sloterdijk als oplossing het meest denkt aan een vorm van wereldburgerschap en - autoriteit. Dat sluit aan bij zijn reflecties over de globalisering.
Sloterdijk maakt zijn analyses uiteraard in zijn eigen, erg doorwrochte en soms ronduit gezochte stijl, aansluitend bij zijn voorgaande ‘sferische’ werk; en hij is ook niet vies van wat bochtenwerk waarbij je vergeefs naar de grote lijn zoekt; een kritiek die Sloterdijk wel eerder gekregen heeft. Voor de niet-filosofische geschoolde lezer is het geregeld doorbijten, de woordenbrij herhaaldelijk hernemen, opnieuw proeven, exploreren. En dan duiken vergezichten op die verrassen, prikkelen, uitdagen, maar geregeld ook ergernis opwekken. In elk geval: Sloterdijk heeft de 20ste eeuw heel ernstig genomen, en dat zouden we beter ook doen.
Het laatste derde van dit boek bewandelt andere paden. Het is alsof de uitgever het werk nog wat volume wilde geven door er enkele essays over andere thema’s aan toe te voegen. Ook deze essays zijn erg wisselvallig: ze gaan van briljant (een indringende analyse van de Oddyssea bijvoorbeeld), naar hermetisch-gezocht (zijn verdediging van het Griekse sofisme als respectabele beoefening van de listige rede). Maar hoe moeilijk en onvatbaar ook, het blijft wel interessant.
Dit was mijn eerste kennismaking met Sloterdijk, en afgezien van enkele troublerende uitlatingen (zoals zijn verdediging van cruiseschepen als meest ecologische toeristische beleving), is het me duidelijk geworden dat deze man ook heel erg originele, waardevolle al zij het heel eigenzinnige inzichten naar voren schuift. ( )