Ik heb Dolf de Vries nooit een briljant stilist gevonden, maar toch heb ik alle 8 zijn vorige reisverhalen met plezier gelezen. Dolf de Vries maakt reizen zoals ik dat als rugzaktoerist ook zou kunnen doen. Hij gaat altijd op pad samen met zijn vrouw (in de eerste boeken ook nog met de kinderen), lees van te voren een beetje over het land waar hij naar toe gaat en ziet wel wat er op hem afkomt. Na afloop schrijft hij dan weer een boek.
"Australië in een rugzak" is dus volgens een bekend stramien geschreven. Een verschil met de meeste voorgaande reizen is dat ze er nu veel langer blijven.
Of ik nu gewoon een beetje uitgekeken ben op de Vries zijn schrijven, of dat ik hem in dit wel erg een oude zeur vind weet ik niet, feit is dat het boek na 113 blz heb weggelegd. Als ik ooit nog eens naar Australië ga zal ik het beslist alsnog lezen, maar voor een willekeurige leunstoelreiziger is het gewoon een te saai boek. Waarschijnlijk zijn zijn boeken interessant als je naar een land toe wilt of er zelf geweest bent, maar anders kun je beter de boeken van een wat soepeler schrijvende reiziger lezen zoals die van Carolijn Visser of Marcel Kurpershoek.
Gekomen tot blz 113 (van 318): vrijdag 2 februari 2001 ( )