'Lullig' schrijven over iets schandelijks en belachelijks onoplosbaars. Goed zo, Thomése! ( )

De schrijver reist in het gezelschap van drie andere bekende Nederlanders en een cameraploeg naar Israël en de bezette gebieden. Waarom hij erbij is, weet hij zelf ook niet. Zijn kijk op dit theologisch wespennest is er aanvankelijk een van afstandelijke laatdunkendheid. Maar gaandeweg grijpen de omstandigheden ook deze nuchtere atheïst danig aan en krijgt hij het moeilijk om 'zijn vrijblijvendheid op te kunnen blijven zoeken'. De hele kwestie is 'onverdraaglijk vanwege de onoplosbaarheid. Stap je naar links, dan trap je op de ene partij, doe je gauw een stapje naar rechts, dan heb je de andere partij alweer per ongeluk onder je voet.' Aan te raden lectuur, ook voor degenen die, zoals de auteur, afgestompt zijn door de uitzichtloosheid van de kwestie en bij wie 'Israël tot het soort nieuws behoort dat al sinds-ik-weet-niet-hoe-lang niet meer tot me doordringt.' ( )

Ik herken me in de eerdere recensie. Boek gekocht vanwege de ironische stijl en de frisse blik die ik meende te herkennen. Die stijl en frisheid weet de schrijver niet vast te houden. Daardoor 13 in een dozijn verontwaardigd boekje. ( )

Onder auspiciën van de inmiddels opgeheven organisatie United Civilians for Peace, bezocht de schrijver in gezelschap van Jan Siebelink, Rosita Steenbeek en de priester Antoine Bodar, Israël en de bezette gebieden. Daar de NCRV een tv-uitzending aan dit bezoek wilde wijden reisde er ook een cameraploeg mee.

Dit boekje is een verslag van dit bezoek.
De eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat de samenstelling van dit groepje bij mij toch wat hilarische gedachten oproept.

De schrijver probeert om met een zekere ironiserende afstand zijn ervaringen te beschrijven. Aanvankelijk lukt hem dat wonderwel, maar wanneer de groep Gaza bezoekt is de afstandelijke vrijblijvendheid snel ingeruild voor een aangrijpende beschrijving van deze hel op aarde.
Terecht merkt Thomese op dat er iets is in het begrip ‘Israël’ dat de mensen buiten zichzelf van woede brengt. Of je het nu verdedigt of bestrijdt, voor de woede zelf maakt dat geen verschil. Dit is een gebied waar de haat regeert.

Een lezenswaardig boekje, de schrijver heeft een vlotte pen en zijn aanvankelijke afstandelijkheid werkt wel, maar is op den duur niet vol te houden. Je kunt niet als een gespeelde ‘niet-wetende’ deze streek bezoeken.

En ja, dan de andere drie deelnemers: wanneer ik het voor me zie, moet ik weer glimlachen. (helaas de tv-uitzending niet gezien)
Hoe krijg je het bij elkaar ! ( )