Here's what I wrote in 2014 about this read: "Technically a novella and pretty difficult to find analysis of it online. Typical psychological Dostoevsky. The wrong, but seemingly diabolical, husband engages in a menacing way with the reckless, irresponsible, casual, love-them-and-leave-them lover. Niether is much of a sympathetic character. Did the husband have a pattern of murder? Dostoevsky seems to suggest or desire the reader has a suspicion?" Quotations in the comments section are my exact kindle highlights. ( )

Esta novela, aparecida en 1870, gira en torno al ya clásico conflicto que surge del triángulo marido-esposa-amante, aunque bajo el particular prisma del universal escritor ruso. En efecto, situando a la mujer por distintos medios como polo nebuloso, aunque no por ello menos atractivo, la obra profundiza en el motivo centrándose en la ambivalente relación de atracción y repulsión que experimentan Pável Pávlovich Trusotski –hombre nacido con la vocación irrefrenable de ser eterna y necesariamente marido, y marido burlado, por más señas– y Velchanínov –un Don Juan neurasténico e irresoluto, quien, por no ser enteramente ajeno al sentimentalismo, se desvía en gran medida del clásico burlador–, y en los efectos tragicómicos que resultan de tal relación.

Senti que a tradução é ruim e prejudicou bastante a leitura. A língua russa tem uma série de particularidades (declinações de nomes, por exemplo) que, não sendo bem traduzidas/adaptadas, deixa a leitura meio confusa, entrecortada. Isso sem falar nas características próprias de uma cultura (e um tempo) que não me é familiar. Assim, não seria justo avaliar a obra por esta experiência. Vou precisar reler em uma versão melhor. ( )

"... وظیفه اساسی این طور مرد ها این است که "همیشه شوهر" باشند. یا واضح تر بگوییم، در همه زندگیشان فقط شوهر باشند، نه هیچ چیز دیگر. چنین مردی متولد می شود و بزرگ می شود تا یک بار ازوداج کند و بعد ضمیمه و تابع زنش گردد. حتی اگرچه طبیعتی مخصوص به خود داشته باشد. صفت مشخص این چنین شوهری آن است که درست مثل یک زینت رسمی به کار برود."

شنیدن کتاب همیشه شوهر برای من راحت نبود، به سادگی روند داستان از دستم در می رفت. اما با توجه به قسمت هایی که تونستم دنبال کنم، باید بگم کتاب خیلی جذاب و با ظرافتی به نظرم اومد.

شروع داستان برخورد پاول پاولویچ که همسرش رو از دست داده با دوست قدیمیش، ولچانینف رو توصیف می کنه. با ادامه دادن داستان متوجه می شیم که گذشته این دو نفر با ناتالیا، همسر سابق پاول پاولویچ گره خورده.
شخصیت کاراکتر ها و از جمله پاول پاولویچ یا "همیشه شوهر" با ظرافت و جزییات خاصی توصیف می شه. کسی که با عاشق شدن، انگار همه حق ها رو به معشوق می ده و هیچ حقی برای خودش قائل نمی شه. شخصیتی که به راحتی گناه همه چیز رو به گردن خودش می اندازه و به همین خاطر به راحتی از حقوق خودش می گذره.
تعداد قابل توجهی از دیالوگ ها دوپهلو و با کنایه هستند. خیلی از تعریف و تمجیدها به نوعی دربردارنده اهانت به طرف مقابل می تونند باشند. شاید بشه گفت اتفاقاتی که در طول داستان می افته، اثر رو به نوعی به مخلوط داستانی تراژدی و کمدی تبدیل می کنه.


"این از آن زن هایی است که به نظر می رسد برای بی وفا بودن زاییده شده اند. این گونه زن ها قبل از ازدواج به این راه نمی افتند. طبیعتشان به طور کلی تقاضا می کند که برای این کار ازدواج کنند. شوهرشان اولین عاشق آن هاست؛ اما فقط بعد از ادواج. هیچ کس به این آسانی و به این مهارت ازدواج نمی کند و شوهر همیشه مسوولیت و جور اولین عاشق را به گردن می گیرد. این زن ها همه چیز را کاملا حق خود تصور می کنند و طبیعتا کاملا خودشان را پاک و بی آلایش می دانند." ( )

Erano anni che avevo questo romanzo tra quelli in evidenza da leggere e l’ho preso in mano in uno dei momenti per me più difficili da sempre in termini di lettura. La bellissima introduzione di Moravia, che tanto ha preso dal vissuto dell’autore russo, mi aveva fatto sperare che finalmente avrei ripreso la lena della lettura di una volta. E anche le prime pagine nelle quali, con il suo stile, Dostoevskij introduce uno dei due protagonisti del romanzo, Velcanicov, un uomo irrealizzato nel quale subito mi sono rispecchiato. Poi entra nella storia Pavel Pavlovic, l’eterno marito, che si contrappone all’altro uomo. Le donne restano sullo sfondo in questo romanzo, sono l’oggetto del contendere, più che il soggetto, le loro esistenze sono subordinate a quelle dei contendenti. Un romanzo denso come tutti quelli di Dostoevskij, il problema è mio che sono in un momento in cui non riesco a cogliere le sfumature. ( )