Riel. Ane

Uurwerk. Door: Ane Riel.

Riel kent u van Hars en Beest. Van beide boeken was ik fan (hoewel ik normaal geen thrillerachtige boeken lees). En ik was niet alleen fan: mijn man ook. Ik lees giga veel boeken, soms een graphic novel. Bij hem is het omgekeerd. En het gebeurt maar heel zelden dat we beiden hetzelfde boek willen lezen. Hars en Beest lazen we beiden en we waren instant fan, alle twee.

Heel tof dat er nu een derde Ane Riel is. Uurwerk is anders. Het is, in theorie, minder spannend. Maar als u Riel kent dan weet u dat haar manier van vertellen altijd wat spannend is. In dit geval maken we kennis met de oude Alma; doof en met een wankel geheugen. Ze vergeet veel, herinnert zich plots dingen, eet en drinkt niet genoeg maar één ding vergeet ze nooit: elke avond voor het slapengaan de staande klok opwinden.

Omdat Alma zich niet goed herinnert wat er met haar man Otto is gebeurd, tasten wij, lezers, ook in het duister. En dat maakt het boeiend. Zoals in haar vorige boeken hangt er ook over dit verhaal een vleugje magisch realisme dat extra kleur geeft. Mooi is ook de inkijk in het hoofd van iemand die worstelt met haar herinneringen en geheugen.

Waarschuwing: als u aan Uurwerk begint wil u het in één ruk uitlezen. Geniet er van.… (mere)