Prachtige columns/essays die met een kritische blik, soms harde humor, mededogen en met veel liefde een complexe natie en zijn mensen proberen te beschrijven. Zoals zo dikwijls ontdek ik een goeie schrijver weer veel te laat. Wijlen Anil Ramdas zijn observaties zijn voor een India-leek (als ik) een mooi ingekleurde introductie. De stukjes werden tussen 2000 en 2004 geschreven toen de man voor het NRC Handelsblad India-correspondent was. Er kan dus wel al eens wat gedateerds tussenzitten, maar waarschijnlijk heeft het meeste nog maar weinig aan relevantie ingeboet. Als je alleen maar kijkt naar de op zijn minst gezegd niet al te goeie verstandhouding tussen hindoe-nationalisten en moslims, dan blijkt er in die jaren niet veel veranderd te zijn (zie bv de recente krantenartikels over klopjachten op rundertransporten).… (mere)

Markeret

luckasz | Nov 3, 2022 |

In mijn vaders huis af Anil Ramdas

Weergave van radiogesprekken van Anil Ramdas met Frist Staal, Abram de Swaan, Nawal El Saadawi, Arvind Das, Ashis Nandy, Anthony Appiah, Stuart Hall.
De westerse beschaving is een verraderlijk geschenk aan de volkeren van de derde wereld: zij die haar aanvaarden, verliezen de eigen cultuur en zij die haar weigeren, eveneens.

Markeret

hannah_b | Dec 23, 2017 |

Badal af Anil Ramdas

"Hij moest naar huis, naar waar het droog was en warm, hij begon te waden, vocht met zijn blote vuisten tegen de golven, maar het was alsof hij de verkeerde kant op liep, alsof de wereld draaide en hij kon wachten tot zijn huis voorbijkwam."

Badal: het is een roman, maar lijkt een autobiografie. Het verhaal van Badal is het verhaal van Ramdas, hoe de overheid een rechtszaak tegen hem aanspant aangaande zijn proefschrift over asielzoekers, zijn essays voor de krant, zijn tv-periode, de discussie rondom Rushdie.

John Jansen van Gaal schreef het een poos terug treffend: Ramdas zet zijn hoofdpersoon neer als 'lui en arrogant' en als een opschepper die zichzelf 'een van de meest gelezen correspondenten' en 'in Nederland een soort beroemdheid' noemt. Hij is drankzuchtig, verwaarloost zijn gezin en imponeert iedereen om zich heen met een vertoon van encyclopedische eruditie dat ieder echt gesprek doodslaat. 'Jij wilt niet praten,' zegt zijn dochter. 'Je wilt colleges geven. En daarmee iedereen duidelijk maken dat ze zoveel niet weten. Dat ze dus dom zijn.' 'Mensen die niet fatsoenlijk kunnen converseren zijn niet zo interessant', antwoordt Badal. 'Je veracht gewone mensen,' besluit zij. 'Je kijkt op ze neer.'

Badal strooit in dit boek met herkenbare Surinaamse dingen zoals: 'We gaan het op z'n Surinaams oplossen,' zei Henry. 'Dat wil zeggen: niet meer over praten.' of de verontstelde aseksualiteit van de hindoestanen. Anekdotes over de stationering van drieduizend Indiers in Zandvoort in WO2 door de Duitsers, Alexandine Tinne, Rodrigo de Triana. Het verhaalt verder over het 'allochtonenvraagstuk', Frits Bolkestein, Paul Scheffer, Pim Fortuyn, ze komen er allemaal in voor.

John Jansen van Galen, Surinamekenner, schreef dit vorig jaar over dit boek: "Het is een geromantiseerde autobiografie, waarvan voornamelijk dat fatale slot verzonnen is. "

Op 16 februari 2012 maakt Anil Ramdas een einde aan zijn eigen leven. Hiermee is nu ook het fatale einde, dat eindigt met de regels uit Malcom Lowry’s Under the Vulcano waar geworden. In een interview met Elsbeth Etty zei Ramdas hierover: "Zijn einde moest precies zo zijn, omdat ik daar per se die mooie zin in kwijt wilde" Badal is de lichtvoetige en bevlogen zwanenzang van Anil Ramdas.… (mere)

Markeret

sjjk | Apr 30, 2012 |