Wat een héérlijk boekje! Eén lange, gorte brij van poëzie en proza die mens en maatschappij mooi terug in perspectief plaatst. 't Moet de interessantste protagonist zijn sinds lange tijd.

[a:Verhulst|534520|Dimitri Verhulst|https://d.gr-assets.com/authors/1290431683p2/534520.jpg] schrijft soms wat depressief, hier en daar wat cynisch en met grote afkeer voor dat wat afkeer verdient.

Erg mee geamuseerd! ( )

This was an okay book. In the beginning I liked it very much, the style of writing was very different from what I'm used to. No real chapters, no main character (person), but mankind. No he/she, but it, one long story telling about the development of mankind. Not really an evolution story, but more focus on the consequences of actions, reactions, choices.

It was a book I didn't really dare to read in public because of the title (silly, I know), but was still very curious about.
And the result? Curiosity killed, reader left with mixed feelings of disappointment, awe (how do you get to write something like this) and happiness to be done. ( )

In minder dan tweehonderd pagina's, verhaalt Dimitri Verhulst de geschiedenis van de mensheid - kritisch en scherp geschreven, soms echt confronterend
Winnaar Libris Literatuur prijs 2009 ( )

Pfff… wat moet ik hiermee? Verhulst is een woordkunstenaar, dat is duidelijk, en het taalgebruik in deze cynische evocatie van de menselijke geschiedenis is bijwijlen spetterend en vernuftig, vettig en plastisch. Maar even geregeld is de vunzigheid droogweg bot en saai, een opeenstapeling van puberale uitroepen. Mijn vermoeden is dat Verhulst toe was aan een therapeutische sessie, of wilde hij Herman Brusselmans naar de kroon steken met een originele en van enige eruditie getuigende kijk op de wereldhistorie? Wel, als ik het me even mag permitteren: Verhulst brengt een seksistische en erg eurocentrisch gekleurde versie van die geschiedenis, zo eentje die 50 jaar geleden nog erg in trek was. Maar goed, daarmee neem ik dit schotschrift, bestemd voor de Uber-pubers van het weekblad Humo, wellicht veel te ernstig. ( )

Boertige leut in smeuiig Vlaams, maar erg voorspelbaar en naast taalvirtuositeiten ook veel clichés. ( )