Op de zwarte tegelvloer glinsterde een grote plas water. Hij liep ernaartoe. Nu wist hij waar die leliegeur vandaan kwam. Dat as dure badolie. Toen hij bij de deur was, klopte het hart hem in de keel. Gebiologeerd staarde hij naar het luxueuze witte hoekbad. Daar lag Marlene, in de overstroomde badkuip, met haar gezicht onder water, met open, verdraaide ogen en de mond vertrokken alsof ze in haar doodsstrijd nog een laatste kreet had geslaakt. Haar lange, donkere haren dreven als klimplanten in het badwater. Hoewel haar zongebruinde lichaam mooi en naakt was, zag het er angstaanjagend uit. Haar verdraaide ledematen deden denken aan een dode, aangespoelde vogel.

Eigenlijk is het de kostbare boekenverzameling van een verarmde markiezin waarvoor antiquair Lukas Malberg naar Rome komt. Maar dan raakt hij in een moordzaak verwikkeld. Zijn mooie jeugdvriendin Marlene, tot wie hij zich mateloos aangetrokken voelt, wordt dood aangetroffen, in haar eigen badkuip. En het was zij, die hem de tip van de verzameling heeft gegeven.
Een ongeluk volgens de politie, maar Lukas heeft alle reden om daaraan te twijfelen. Zijn wantrouwen wordt gewekt door een notitieboekje.