A gem!
What a difference between [[Jeroen Brouwers]] and the bulk of the authors! It looks like every sentence has been sculptured, handcrafted, modelled to perfection.
Brouwers' descriptions of his early childhood, his relation to his parents, his grandfather, all are so lively, so recognizable and sad at the same time.
His reflections on himself as an author, his relation to the world, or rather the absence of a social relation, all so brilliant in short, powerful, annotations... A true small piece of art.
Thank you, Jeroen Brouwers. ( )

Fragment:
Bahoe Itik neemt mijn hand. hand is tangan. Ik hoor haar dit door ruimten en tijden heen nog zeggen. Vinger is anak tangan, kindje van de hand. De middenvinger is de vinger van de dood: niati. De ringvinger is de vinger van de zoetigheid: manis. De wijsvinger is de telandjoek. Pink is telingking. En de duim is de moeder van de hand: iboe tangan. Ik heb aan iedere hand een moeder. Alles heeft een moeder, zegt bahoe Itik, en wat moeder is heeft vanzelf een kindje. Het kindjes van het slot in de deur is de sleutel. Slot: iboe koentji, sleutel: anak koentje..deze Maleise woorden klinken in mij als sprookjeswoorden p 61 ( )