An easy to read story of a young girl who has lived her life in some form of war rule since she was born. At 16 living in Kabul she falls under Taliban rule with her family.
The book is easy to read but she jumps back and forth in time a bit and that does disrupt the flow at times.
An insightful look at Taliban rule and the lives of women under it. ( )

Ik las al een 20-tal romans die zich afspelen in Afghanistan, maar deze heeft mij duidelijk veel meer geraakt. Deels omdat hij zo goed geschreven is, maar zeker ook omdat ik een Afghaanse vriend heb die exact hetzelfde geboortejaar heeft als het hoofdpersonage die haar (waargebeurde) persoonlijke geschiedenis vertelt. Het besef dat mijn vriend veel gelijkaardige ervaringen en trauma's moet hebben, dingen die hij liever niet meer boven haalt, valt me echt zwaar.
Echt een aanrader.
(Het boek is in veel andere talen uitgegeven onder de titel "Parvana".) ( )

Latifa is geboren en getogen in Kabul. Ze is spontaan, intelligent, levenslustig en geniet van de gesprekken met haar vriendinnen over mode, muziek en filmsterren. Ze droomt van een carrière in de journalistiek, maar hieraan komt op brute wijze een einde wanneer in september 1996 Kabul wordt ingenomen door de taliban. Vanaf dat moment leeft de dan 16-jarige Latifa constant in angst. Want net als alle andere Afghaanse vrouwen wordt ze buiten de maatschappij geplaatst. Door het verplicht dragen van een burqa en het verbod op werk, scholing en medische zorg, wordt ze gedwongen te leven onder een regime dat de identiteit en individualiteit van de vrouw met behulp van bloedig geweld ontkent.
Latifa is in mei 2001 met haar ouders naar Europa gevlucht en spreekt sindsdien zoveel mogelijk in het openbaar over de terreur van de taliban. Vanwege haar publiekelijk verzet is er een fatwa over haar en haar familie uitgesproken. Ze woont in Parijs.

Edizione Mondolibri 2001

I cracked open this book in hope of a detailed personal account of a young woman's life under Taliban rule in Afghanistan, but this little book did not quite deliver. My Forbidden Face does share some small personal accounts of life under the Taliban, the atrocities committed by Talib soldiers, and of the repression of women and of freedom itself.

However, due to what I can only assume was poor editing, Latifa's story is very jumbled. This book reads as if it were recounted to an interviewer who was probing for information for the story, rather than a memoir. This book desperately needs to be edited - events placed in chronological order, and some serious proofreading. There are many homonyms which are confusing and I assume the result of a language barrier, dropped letters in spelling the same word twice in one paragraph, et cetera.

However, I did enjoy this book. My interest in Afghanistan was sparked by the themes of the repression of women, the perversion of religious government, and the difficulties of a refugee when their nation is destroyed. ( )