An English review of this story can be found here. Note that as far as I know, this story has not been published in English (yet).

In september 2016 last ik de eerste Het Rad van Fortuin, de eerste Splinter van Steph Swainston. Splinters zijn korte in paperback uitgegeven boekjes die je een uurtje wegleest. Ze bevatten veel lokaal talent maar ook een paar vertalingen. Ze zijn net lang genoeg om een goed idee te geven van de kwaliteiten van een schrijver en nieuwsgierigheid op te wekken naar het overige werk van de betreffende auteur. In het geval van Swainston is dat goed gelukt. Ik heb sindsdien vier romans uit haar Castle reeks gelezen. Toen ik hoorde dat er een nieuwe Splinter van haar hand verscheen ben ik dus direct eens gaan vissen naar een recensie-exemplaar.

Het Rad van Fortuin toont ons de jonge jaren van Jant, een van de hoofdpersonen in de boeken van Swainston. Voor dit verhaal kiest ze een ander karakter. Saker is de onsterfelijke gemaakte boogschutter die keizer San dient in zijn strijd tegen de insecten. Hij is getekend door de strijd, maar misschien nog wel meer door zijn dramatische liefdesleven. In dit verhaal kijkt hij bijna 15 eeuwen terug op zijn eerste grote liefde en de dag dat zijn oudere broer, jaloers op zijn onsterfelijkheid, hem op zijn plaats wil zetten.

Spelen, in welke vorm dan ook, zijn altijd een dankbaar onderwerp voor fantasyschrijvers. Denk aan de spelen die de climax vormen van het boek Magiër van Raymond E. Feist, of de toernooien uit Een Lied van IJs en Vuur van George R. R. Martin. Ook paardenrennen, waar Swainston zich hier aan waagt, zijn geen onbekend terrein. Zo scheef Tanith Lee erover in Het geboortegraf, de roman die haar grote doorbraak zou betekenen, en heeft Guy Gavriel Kay zelfs een (niet vertaalde) duologie geschreven die deels geïnspireerd is door de cultuur om het paardenrennen in Byzantium.

Het zijn doorgaans scenes vol spanning, gevaar en het nodige bloed en Tempo is daar geen uitzondering op. De jonge Saker is een heethoofd en bovendien verliefd. Het is niet moeilijk om hem in een levensgevaarlijke situatie te lokken. Swainston mikt echter niet alleen op spanning. Waar het in het verhaal echt om draait een onsterfelijke die de consequenties van zijn lange leven moet aanvaarden. De liefde die hij najaagt is er één waar een groot sociaal taboe op rust. Wil je dit tot in de eeuwigheid met je meedragen? Ze staan voor een lastige keuze.

Saker is echt de ideale hoofdpersoon voor dit verhaal. In de boeken zijn we hem als een tragisch figuur, die zijn onsterfelijkheid als een loden last met zich meedraagt. In dit verhaal is hij jong en heetgebakerd, eigenwijs en een beetje verwaand, maar zien we al wel zijn nijging om zich in allerlei buitgewoon dramatische situatie te begeven. Het sluit naadloos aan bij wat we van hem uit de boeken weten.

Tempo kan net als Het Rad van Fortuin prima op zichzelf staan maar nodigt de lezer uit om verder te kijken in de wereld die Swainston gecreëerd heeft. Het dilemma waar Saker en zijn geliefde voor staan vormt een mooi afgerond plot. Voor de lezer die beter bekend is met Swainston’s wereld zitten er ook de nodige interessante details in het verhaal gewerkt. Gezien de opzet van Splinters een zeer geslaagd stukje fictie dus. Ik moet dringend eens op zoek naar Above the Snowline, de enige roman van Swainston die tot nog toe aan mijn aandacht is ontsnap. ( )