Νομίζετε πως τα ταξίδια στο διάστημα είναι αφεύρεση της εποχής μας; Λάθος! Βρισκόμαστε στα μέσα του 18ου αιώνα και να που δυο υψηλές - υπερβολικά υψηλές μάλιστα - προσωπικότητες, ο κύριος Μικρομέγας από τον πλανήτη του Σείριου συνοδευόμενος από έναν πολίτη του Κρόνου, μας κάνουν την τιμή να διασχίσουν τον ουράνιο θόλο και να πραγματοποιήσουν μία σύντομη επίσκεψη στη σφαίρα μας. Φτάνοντας, τι βρίσκουν; Στην αρχή τίποτα. Έπειτα μια φάλαινα. Και, τέλος, παρατηρώντας πολύ προσεκτικά με το μικροσκόπιο, ανακαλύπτουν μιαν ανεπαίσθητη κίνηση ενώ συγχρόνως ακούνε τον ψίθυρο μιας μεγάλης ανοησίας. Να πρόκειται άραγε για το ανθρώπινο είδος εν δράσει; Σ' αυτή την περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ο αναγνώστης ελίσσεται ανάμεσα στα προβλήματα της φιλοσοφίας, με την ίδια ευκολία με την οποία οι δυο μας εξωγήινοι κάνουν μια δρασκελιά πάνω από τις αποικίες αυτών των μικροσκοπικών σαν μικρόβια όντων που αποτελούν τον πληθυσμό της Γης. Με το ασύγκριτο χιούμορ και την ειρωνεία του, ο Βολταίρος μας χαρίζει στιγμές απολαυστικές και ταυτόχρονα μας αποδεικνύει ότι η πραγματικότητα δεν έχει παρά τη σπουδαιότητα που της δίνουν οι διαστάσεις της.

After reading "Passionate Minds" recently I decided I needed to brush up on my Voltaire a bit, since it had been a few years since Candide. I had a copy of Micromegas and Other Short Fictions on my shelf so I've been making my way through it for the past few days. It is fascinating how well Voltaire's wry, ironic style has held up across the centuries; these stories are excellent examples. I particularly enjoyed "The Consoler and the Consoled" (message: time heals all wounds, but they still hurt like the dickens) and "Dialogue Between the Cock and the Hen." Deeply allegorical at times, but also funny and provocative, Voltaire's stories are certainly worth a read and some contemplation of the human spirit.

http://philobiblos.blogspot.com/2006/11/book-review-micromegas-and-other-short.h... ( )