Klik på en miniature for at gå til Google Books
Indlæser... Waugh in Abyssiniaaf Evelyn Waugh
Ingen Indlæser...
Bliv medlem af LibraryThing for at finde ud af, om du vil kunne lide denne bog. Der er ingen diskussionstråde på Snak om denne bog. In de zomer van 1935 richt de aandacht van de wereld zich op Abyssinië (het huidige Ethiopië). Een lang aanslepend conflict tussen het Italië van Mussolini en het Ethiopische keizerrijk onder Haile Selassi (voor zijn keizerschap gekend onder de naam Ras Tafari) staat op het punt te ontsporen. Italiaanse troepen en wapens stromen binnen in Somalië en Eritrea, toen koloniën van Italië, en de Ethiopiërs werpen versterkingen op aan de grenzen. Honderden journalisten, gestuurd door dagbladen en tijdschriften, verzamelen zich in Addis Abeba om verslag te doen van de komende oorlog. Onder hen Evelyn Waugh. Waugh is in meerdere opzichten een vreemde eend in dit gezelschap: nauwelijks journalistieke ervaring, nooit een oorlog van dichtbij gezien en, misschien het meest opvallend, pro-Italiaans. De betekenis van dit conflict (en ook de nieuwswaarde) is vooral symbolisch: het trotse Abyssinië, het enige onafhankelijke, Afrikaanse land, lid van de Volkerenbond, wordt bedreigd door een imperialistische en militaristische Europese mogendheid. Dat is althans de lezing van progressieven en liberalen in het Westen, wier sympathie zonder voorbehoud ligt bij de Afrikaanse underdog. Zo niet dus Waugh. Al in het eerste deel van zijn boek (ironisch getiteld: the intelligent woman’s guide to the ethiopian question), waarin hij een knappe en vlot leesbare samenvatting geeft van 50 jaar geschiedenis van de hoorn van Afrika, blijkt zijn visie op het kolonialisme: onvermijdelijk, gezien de enorme verschillen in macht en ontwikkeling, en alles bij elkaar positief. ‘However sordid the motives and however gross the means by which the white race established –and are still establishing- themselves in Africa, the result has been, in the main, beneficial, for there are more good men than bad in Europe and there is a predisposition towards justice and charity in European culture.’ Bovendien heeft Waugh weinig sympathie voor het Abyssinië van Haile Selassi. Waar de progressieven een ontluikende Afrikaanse natie zien, ziet hij wat wij tegenwoordig een ‘failed state’ noemen. Een door en door corrupt centraal gezag, vooral gebaseerd op clan- en familiebelangen, dat zich met moeite staande houdt door middel van onderdrukking en uitbuiting van de meer perifere gebieden. Ook het langdurig verblijf in de Ethiopische hoofdstad stemt hem niet milder. De autoriteiten zijn onbetrouwbaar, de instellingen werken niet en Addis zelf is een hopeloze bende: ‘The town was scattered over the hillside like the litter of a bank holiday picnic party.’ Veel van de gebouwen zijn afgebrand, omdat, merkt Waugh droogjes op, er onlangs een verzekeringsmaatschappij haar deuren in de stad heeft geopend. Toch is, verrassend genoeg misschien, de oorlog niet het hoofdthema van het boek. Waugh beschrijft, in de onderkoelde en ironische stijl die we van hem kennen, vooral de weinig verheffende activiteiten van zijn collega-journalisten en zijn eigen nutteloze zoektocht naar iets wat het berichten waard is. Het grote probleem namelijk voor de van heinde en verre verzamelde wereldpers is dat er helemaal geen nieuws te rapen valt. De voorbereidingen voor de oorlog duren maanden (waarin verder niks noemenswaardig gebeurt) en wanneer het eindelijk zover is, rukken de Italianen een paar kilometer op en houden dan halt. Naar het front kunnen de journalisten niet, omdat het bevoegde Ethiopische ministerie al hun pogingen de stad te verlaten saboteert. En intussen roept het publiek thuis om spektakel en sensatie. Wat volgt is een jacht op scoops waar met de beste wil van de wereld geen scoops te vinden zijn. Foto’s worden in scene gezet, Ethiopische propaganda klakkeloos overgenomen en artikels bij elkaar verzonnen. Geruchten gaan door voor waarheid, zeker als ze sensationeel zijn en anti-Italiaans. Het nieuws van het bombardement op het ziekenhuis van Adowa bijvoorbeeld, waarbij, naast vele burgerslachtoffers, een Amerikaanse verpleegkundige zou zijn omgekomen, zorgt voor grote koppen in westerse kranten. Het kost Waugh weinig moeite te achterhalen dat er helemaal geen ziekenhuis in Adowa is. Wanneer zijn ongeduldige werkgever hem per telegraaf in gecomprimeerd ‘cablese’ laat weten : ‘Require earliest name life story photograph American nurse upblow Adowa’, kabelt hij een karakteristiek ‘Nurse unupblown’ terug. Dit is natuurlijk het soort omgeving waar Waugh’s satirische blik het best tot zijn recht komt. Met voelbaar genoegen beschrijft hij de pogingen van zijn vakbroeders om nieuws te maken. Wanneer de vele prostituées van Addis Abeba op straat komen, heet het: ‘Two hundred or more of the Addis Abeba prostitutes appeared one day dressed in high-heeled sandals and ultramarine male uniforms. This was a golden opportunity for the photographers who got them to pose with rifles and swords and sent back the results entitled: Abyssinnian Amazons. Famous legion of fighting woman leave for the front.’ Maar ook zijn eigen, vruchteloze journalistieke bezigheden worden met ironie beschreven. Wanneer hij met veel moeite buiten de hoofdstad is geraakt en een nieuwtje op het spoort denkt te zijn (de gevangenneming van een Fransman verdacht van spionage) blijkt dat hij de enige echte scoop van de oorlog heeft gemist: een poging van de Ethiopische regering om een deel van het land te verpanden aan een Amerikaans consortium in de hoop daarmee de VS in het conflict te betrekken. Tenslotte eindigt alles in een anticlimax. Het publiek verliest zijn interesse en de kranten trekken hun medewerkers terug. Wanneer de uiteindelijke instorting van het régime van Haile Selassi zich plotseling voltrekt in het voorjaar van 1936 is er bijna niemand om daar verslag van te doen, ook Evelyn Waugh niet. In het laatste hoofdstuk keert hij terug naar Abyssinië, enkele maanden na het einde van de oorlog. En hier is zijn sympathie voor de Italianen wel erg duidelijk en soms wat pijnlijk, vooral voor wie weet welke richting het Italië van Mussolini later is ingeslagen. Waugh was zeker geen fascist, maar een conservatieve dwarsliggers met elitaire opvattingen en eigenlijk zonder interesse in politiek. Een kleine smet op een verder boeiend, humoristisch en typisch (excusez le mot) Waughiaans boek. This slim travel book is an excellent read and anyone who has read and enjoyed Scoop will find parallels are often exact - as here, in this example of word economy essential for telegram communication : "Cables were soon arriving from London and New York: 'Require earliest name life story photograph American nurse upblown Adowa.' We replied 'Nurse unupblown,' and after a few days she disappeared from the news." ` Like all of Waugh's work it is very well crafted. He gives a mixture of commentary on the politics of Abyssinia, a history of the region and a description of the life of the war correspondent. During the Abyssinian/Italian war the liberal West supported Haile Selassie, whose empire was misrepresented as the last independent African nation state when it was actually a recently formed and brutally oppressive construct whose legacy we still see in the Horn of Africa today. When I read Waugh's account of a government whose writ ran no further than a few miles beyond the capital and around the many garrisons sited throughout its conquered lands, I kept thinking of Iraq. Waugh being Waugh, he has a go at everyone, but is often ludicrously partial to the Italians, at the time he was about to marry his second wife, having just persuaded Rome to annul his first marriage and gives the impression that, despite Mussolini, Italy was his model of all that civilisation should be. Some of the best bits are about life as a journalist in the time when communication took days, not seconds, and killing time was essential : "Another week followed, full of whispered rumours; more journalists and cinema men arrived. I bought a petulant and humourless baboon which lived in my room at the Deutsches Haus, and added very little to the interest of these dull days." And finally, this made me laugh. In Pratchett's The Colour of Magic Twoflower, a tourist from the Agatean Empire, introduces insurance to Ankh-Morpork, the resulting fire burns down the city. This from Waugh's book: "The frontage of the main streets was broken by many empty building lots and - a more depressing spectacle - by abandoned foundations and the ruins of recent fires. (An insurance company had lately begun operations in Addis Ababa and the result had been a holocaust of important business premises.)" ingen anmeldelser | tilføj en anmeldelse
Indeholdt iEr forkortet i
In 1935 Italy declared war on Abyssinia and Evelyn Waugh was sent to Addis Ababa to cover the conflict. His acerbic account of the intrigue and political machinations leading up to the crisis is coupled with amusing descriptions of the often bizarre and seldom straightforward life of a war correspondent rubbing shoulders with less-than-honest officials, Arab spies, pyjama-wearing radicals and disgruntled journalists. Witty, lucid and penetrating, Evelyn Waugh captures the dilemmas and complexities of a feudal society caught up in twentieth-century politics and confrontation. No library descriptions found. |
Current DiscussionsIngenPopulære omslag
Google Books — Indlæser... GenrerMelvil Decimal System (DDC)963.055History and Geography Africa Ethiopia and Eritrea Ethiopia 1913-1941LC-klassificeringVurderingGennemsnit:
Er det dig?Bliv LibraryThing-forfatter. |
INDICE
Capitolo primo: Guida alla questione etiopica ad uso della donna intelligente; Capitolo secondo: Addis Abeba negli ultimi giorni dell'ImperO Etiopico; Capitolo terzo: Harar e Giggiga; Capitolo quarto: In attesa della guerra; Capitolo quinto: Anticlimax; Capitolo sesto: Addis Abeba nei primi giorni dell'Impero Italiano; Capitolo settimo: La strada. ( )