Mice by Gordon Reece is about a mother and teen daughter that are the kind of people that are too nice. The kind that never stand up for themselves, never tell on bullies, never say no to the boss, and is told constantly that they are just too much of a push over. This mom and daughter pair end up buying a place in the very backhills after a couple of things that happen to them. As mice, they just take it. Now, in the rural setting, they are happy. No one around, until they get a burglar in the night. A cat is in the mouse's house! Nothing will be the same from this time on! Very cool! Kept me very interested! ( )

De ik-persoon is Shelley, een meisje van bijna 16 jaar, vlak voor haar eindexamen middelbare school. Shelley woont met haar moeder alleen. Op school wordt ze gepest door een stel meiden waar ze ooit mee bevriend was. En dat pesten gaat van kwaad tot erger. Maar Shelley draagt haar lot alleen; ze zegt niets tegen haar moeder of leerkrachten. Shelley noemt zichzelf én haar moeder 'muizen''; angstige wezentjes die niets anders kunnen doen dan te vluchten en zich te verstoppen. Moeder Elizabeth, een intelligente vrouw, werkt ver onder haar niveau en wordt op haar werk gekleineerd.
Als Shelley bij een incident ernstig gewond raakt, lijkt het tij te keren, maar er verandert niets. Wel regelt de school dat Shelley thuis onderwijs kan volgen en zich kan voorbereiden op haar eindexamen. Moeder en dochter besluiten te verhuizen naar een idyllisch huisje op het platteland; Honeysuckle Cottage.
Een tijd lang gaat alles goed, maar op een nacht sluipt iemand hun huis binnen en dan knapt er iets in Shelley. Hoeveel kan iemand verdragen voor hij door het lint gaat?
Heb erg genoten van dit boek. Kon goed meeleven met de hoofdpersoon; de angst en spanning tijdens de periode op school dat ze gepest werd, de woede over hoe ouders en leraren er mee omgaan. Dan in het gedeelte na de verhuizing naar het cottage; de spanning, de paniek, het koortsachtig bedenken wat de volgende stap moet zijn.
De schrijver weet de spanning goed op te bouwen. Hoofdstukken eindigen vaak met een onverwachte wending, waardoor je steeds maar wilt doorlezen.
De schrijfstijl vond ik erg goed; beschrijvingen van hetgeen de hoofdpersoon ziet, denkt en voelt, afgewisseld met dialogen. Hierdoor zag ik het verhaal als een film voor me. Ik zeg: 'Lezen!' ( )

Oh my goodness! What on earth is this novel saying? I have yet to read a book with characters that live in such a callous and morally compromised world. Am I supposed to feel compassion for the two female characters? Or to admire their ability to survive when they are so persecuted? No. No. No. These two are serial killers. But the novel is worthy of a great deal of discussion. I feel it would have been more powerful if the results of the bullying were more explored, informing Shelley's actions in the first murder. Having said that, this is a book that I will remember, if only because of the moral dilemmas it posited. ( )

In a quiet country cottage, a mother and daughter have a reclusive escape from the harshness of their lives outside. Their two-story house sits among acres of garden and is hidden from the main road. It’s a perfect setting for the macabre scene that’s about to take place.
Shelley is a fifteen-year-old hiding from the scars that bullying has left her with. Her mother is hiding from the realities of being left by her husband for a younger woman and trying to get by in a low-paying job for which she’s overqualified. In one night, both personalities will change forever.
Without giving any spoilers, I can say that I was not prepared for what happens in this book. Reece really sets it up perfectly. I flew through the pages. It was spellbinding! I couldn’t wait to find out what Shelley would do next. Reece’s writing is superb; the reader intimately shares Shelley’s heightened psychological state.
I wholeheartedly recommend this book to readers who love suspense!

**I received this book through the Goodreads First Read giveaways**
( )

niente di che....tanto tam tam per questo libro che è stato addirittura tradotto in 22 paesi. Sembra scritto al massimo da un liceale e non da uno scrittore. purtroppo, a scapito dei lettori, troppo spesso il successo viene decretato dalla sola la potenza di alcuni editori e non dalla qualità del testo o dalla profondità della scrittura...... abbiamo in italia centinaia di scrittori che potrebbero fare barba e capelli a questi pseudo scrittori e che per la miopia o l'incapacità di una industria editoriale e quindi di visibilità e piazzamento del prodotto libro vivono nell'oblio e dimenticatoio. mah!! ( )