Hans Vervoort

Samenvatting:
Wat doe je als je naaste collega beschuldigd wordt van seksuele intimidatie op de werkvloer? En je tegelijk te horen krijgt dat je mogelijk een Indonesisch halfzusje hebt? Precies, dan begin je aan een dubbele zoektocht naar de waarheid. Maar wil je die wel weten?
Henk Vermeulen, de hoofdpersoon van de spannende roman ''Eerlijk is Vals'', beweegt zich afwisselend in twee werelden - de slangenkuil van het Hollandse kantoorbestaan en de herinneringen en naweeën van een jeugd in Indonesië. Hij ontdekt dat niets is wat het lijkt en soms zelfs dat niet.
Over het werk van Hans Vervoort schreef de pers:
''Vervoort schrijft realistisch proza, overigens van een heel verfijnde en zuinige soort, met veel speelsheid en lichte ironie'' (Kees Fens in de Volkskrant)
''De onopvallende voortreffelijkheid van het ironisch realisme...'' (Aad Buis in de Haagse Post).

''En hij weet precies hoe je een dialoog moet schrijven'' (Rob Schouten in Trouw).
Recensie(s):
Vervoort (1939) publiceerde diverse verhalenbundels en romans ('Heden mosselen morgen gij', 'Zonder dollen', 'Zonnige perioden'). Zijn werk kenmerkt zich door een nauwkeurige, lichte, toegankelijke en realistische stijl. Grote thema's worden zo op een hapklare maar verfijnde wijze gebracht. In 'Eerlijk is vals' vertelt Vervoort twee verhalen dooreen: de zoektocht naar vermeende familie uit een Indisch verleden en de zoektocht naar de werkelijkheid achter vermeende seksuele initmidatie op de werkplek. Beide verhalen zijn vlinderlicht en thrillerachtig geschreven. Haarfijn rafelt de verteller leugen en waarheid uiteen. Zo wordt het thema eerlijkheid en identiteit op een meeslepende en oorspronkelijke manier verwoord. Normale druk.
(Biblion recensie, Drs. Cees van der Pluijm)… (mere)

Eerste zin: “‘Hoe is het vandaag met hem?’, vroeg ik.”

Laatste zin: “Troostend legde ik een arm om haar heen en een minuut later waren we in een diepe slaap.”

Samenvatting (Auteurswebsite):

In Een zomer apart doet Vervoorts hoofdpersoon een poging te ontsnappen aan de kantoorsleur en de knellende banden van het huwelijk. Na een mislukte wereldreis in zijn jeugd wil hij bij het naderen van de middelbare leeftijd nog één poging doen een oude ambitie te realiseren: het schrijven van een roman die alle romans overbodig maakt. Hij trekt naar zuidelijker streken om zich af te zonderen, maar hij neemt zichzelf mee en zijn gevoel voor de relativiteit van de dingen… Zoals meestal bij Vervoort is het thema echter niet meer dan uitgangspunt voor een boeiend verslag van menselijke belevenissen.

Deze novelle van een voor mij voordien onbekende Nederlandse auteur was een aangename verrassing.

Een man met midlife crisis laat tijdelijk zijn gezin in de steek om een boek te schrijven. Het eiland waar hij naartoe trekt is ook de thuis van een oudere, voorheen bekende Nederlandse schrijver, die mogelijk zijn vader zou zijn. Het boek gaat heen en weer tussen de gedachten en herinneringen van de aspirant schrijver, zijn relatie met een weduwe die een café runt en waar hij een kamer huurt, de gesprekken met de oudere schrijver en delen van een boek waar beide mannen aan schrijven.

Alhoewel het lijkt alsof het hoofdpersonage iedereen om zich heen gebruikt zoals het hem uitkomt, draait het op het einde van het verhaal helemaal anders uit. De weduwe had haar eigen redenen om met hem een relatie te beginnen, de oudere man zadelt hem met een onvoorziene verantwoordelijkheid op en zijn vrouw heeft ondertussen ook haar eigen leven geleid, waarin voor hem misschien geen plaats meer is.

Ondanks het feit dat dit een heel dun boekje is en een vlot leesbaar verhaal, zit er meer in dan men op het eerste gezicht zou denken: relaties tussen mensen, niet alleen man en vrouw, maar ook tussen vrienden; waarom doen mensen wat ze doen, wat is de zin van het leven, …… (mere)