Vic van de Reijt

De recensie door Erik Nieuwenhuis in Tzum laat uitstekend zien wat er in deze mooie biografie van Elsschot vernieuwend is en waar het de auteur om gaat. Voor het eerst konden de zakelijke papieren van Elsschot in biografisch onderzoek betrokken worden doordat zijn zoon Walter ze vrijgaf. De zakelijke bezigheden van Alfons de Ridder spelen dus een belangrijke rol in dit boek, terecht, want ze maakten verreweg het grootste deel van zijn leven uit, maar ook ik had wel eens net als Nieuwenhuis het idee “nu weten we het wel”. Uiteindelijk wil je toch graag vooral iets over de schrijver Elsschot weten. En alles bij elkaar blijft het leven van Elsschot toch gewoon een klein beetje saai. Dat de “gewiekste zakenman” en de schrijver niet zo eenvoudig samen te brengen zijn stoort mij niet echt; ik geloof ook niet erg in de ontraadseling van het boek door de aanwijzing van autobiografische elementen. Dat probeerde. Van de Reijt naar mijn smaak iets te nadrukkelijk. Maar verder gewoon een goed boek.… (mere)

Een leven in brieven, van Willem Wilmink. Een echt prachtig brievenboek. Mij sprak natuurlijk de periode op het IvN aan, met alle mij bekende docenten en een sfeer die mij indertijd ontgaan is, van achterbaksheid en elkaar dwarszitten. En verder de gevoeligheid van Wilmink. Hij heeft zeer mooie gedichten gemaakt, die deels ook in het boek worden afgedrukt.
Het notenapparaat stoorde me eerst (echt alles werd in noten verklaard) maar later vond ik het toch wel het een en ander toevoegen. Wel raar om te zien dat zoveel van de in het boek genoemde en aangeschreven mensen inmiddels zijn overleden. Dit is een tijdsbeeld van mijn leven. Ontroerend, aangrijpend.… (mere)

"Ik wou dat ik twee hondjes was" bevat teksten van Nederlandse nonsens- en plezierdichters uit de 20e eeuw. In Engeland kent de nonsenspoëzie al een langere traditie met 19e eeuwse dichters als Edward Lear en Lewis Carroll. In Nederland kwam het genre vooral in de 50-er jaren tot bloei.
Dit boekje bevat bijdragen van dichters als drs. P met dodenrit, de veerpont en orgaan, Kees Stip (of Trijntje Fop) met zijn dierengedichten, John O'Mill (met een mengeling van Nederlands en Engels), Cees Buddingh met oa. de Blauwbilgorgel, Gerrit Komrij met Komrijs patentwekker, Hans Dorrestijn met de kerkhofganger (en het fameuze refrein: 't Kerkhof, 't kerkhof, 't kerkhof bij nacht.), Nico Scheepmaker met het totale voetbal (ook in het Duits), Marten Toonder met Barlemanje.
Het boekje is snel doorgelezen, maar er staan toch een paar aardige gedichten in. Ik citeer:

Een limerick van Alex van der Heide:
Een zekere Achmed in Bagdad
Lag plat met z'n gat op z'n badmat,
Zo las hij z'n dagblad
En iedereen zag dat,
't is raar, maar in Bagdad daar mag dat!

Jules Deelder: Beknopte topografie van de Rijnmond:
Rotterdam
Schiedam
Vlaardingen
Maassluis

hoekie om
trappie af

gekkenhuis

K. Schippers:
Kunst is nooit een lolletje
met mr. K.L. Polletje

Karel Bralleput (pseudoniem van Simon Carmiggelt):
Zendeling:
Als jeugdige zendeling ging hij naar de Besoeki's.
In 't oerwoud bracht hij predikend zijn leven om.
En toen hij eind'lijk stierf, van koorts en ouderdom,
droegen - godlof - alle Besoekie's broekies.

Alfred Kossmann: Een rijm:
God schiep als een voorbeeldig dier
de nijvre mier.
Zijn tweede schepping was nog beter:
de miereneter.

K. Schippersd: Repeteertekst:
Zie de laatste zin.
Zie de eerste zin.

John O'Mill: Op een praktizerend papevreter:
Hier rust een jonge kannibaal,
bepaald geen mensenhater,
gestorven na een karig maal
van ouwe missiepater.

Het is een leuk boekje om snel door te bladeren en tot je te nemen.… (mere)