Ruth Lasters

Tijgerbrood. Door: Ruth Lasters.

Lasters is één van de dichters uit de groep voormalige stadsdichters van Antwerpen. Diezelfde groep (bijna helemaal) is nu trouwens terug actief als onafhankelijke staddichters (in tegenstelling tot stads-dienst-dichters). Hun collectieve ontslag volgde na ophef rond Losgeld, een gedicht van Ruth, dat ook in deze bundel is opgenomen.

Ik kende haar wel al maar las nog nooit een bundel van haar. Tijgerbrood heeft me aangenaam verrast. Zeker de eerste delen (Makelaars in groener gras, Losgrond en Alleen de ijspralines). Ik onderlijnde veel mooie woorden, prachtige zinnen en geweldige ideeën.

Naar het einde toe (en vooral bij Keienstranden) haakte ik een beetje af. De thematiek sprak me niet zo aan, wat ook maakte dat ze me minder kon raken met haar woorden. Iets dat in de eerste gedichten veel gebeurde. Vooral Staart, Oor en Strik raakten me enorm.

Tijgerbrood is een bundel met een uitgesproken taal, boodschap en klank. Lasters is iemand om in het oog te blijven houden!… (mere)

Lijkt een beetje alsof er hier een 'procedure' is gevolgd om een set vormelijk gelijklopende teksten, en dus deze bundel, rond te krijgen voor een deadline. De helft minder, en dit had meesterlijk geweest, nu ervaar ik het als te uiteenlopend.

Sommige gedichten zijn heel sterk en hebben dezelfde kracht als Lasters' winnende Turing-gedicht of elders verschenen werk. Sommige lijken nogal geforceerd en kunnen niet geheel overtuigen. Haar stijl, vol zijsporen en bijgedachten, trekt dit meestal recht, maar wanneer het inzakt dan valt het ook flink tegen. Bij een Polis-uitgave zou ik 90% niveau verwachten, niet de ups en downs die ik hier aantrof. Mijn favoriet voor de HdC 2016 was Onze Nietzsche van [a:Marc Kregting|1193072|Marc Kregting|https://s.gr-assets.com/assets/nophoto/user/u_50x66-632230dc9882b4352d753eedf9396530.png], met deze op twee.

Desondanks een sterke bundel met een sterke poëtica die ik "verlangen middels ontleding" zou durven noemen. Als we het weer over de HdC hebben: een publieksprijs zat er m.i. nooit in. Lasters schrijft met pincet en scalpel, dissecteert gebeurtenissen onder een nietsontziend microscoop. Die ijzige observatie van de realiteit is niet ieders favoriet.

Kortom, ik ben 'fan' van Lasters, maar niet van deze bundel.… (mere)