Chynna Clugston Flores

Not rating as I DNF'd at about a third of the way in purely on subjective enjoyment.

Music and movie obsessed anglophile teen, Bleu, is too cool for school and the fools she's stuck with. Hijinks and hyperfixations abound.

I love this in theory and there was a huge element of this being me, though I was more vacillating between incredibly cringe white middle class English kid in Wu Wear, a serious Juggalo phase, and everybody's favourite pretentious black and white thinking 16 year old punk. I'm frustrated because the me I was then would have hated this for not being 'pure' to punk or some other bullshit those who have no sense of self so they become entirely evangelical and puritanical about whatever they're into. But now, it's just a bit too juvenile and doesn't grab me enough - these are absolutely me problems subjective taste, no shade here.

A version of me that had the opportunity to be honest about who I really am at that time would have absolutely loved it. And I love that for her.

It's really cute and I just want to like it more than I actually do.

Also, people (in comfortable, safe situations) outside of the UK romanticising it is genuinely hilarious to me. Section 28 was still very much a thing in the time that this was set, so Queer and trans didn't exist for whole generation of us growing up. We existed, but through repression and silence. Thankfully, now we acknowledge we exist. Careful what you wish for, as now they want us exterminated. I think people forget that just because we didn't have Lineham and Rowling doing high profile hatred, this place has always been ultra conservative and hateful. Hell, the only ostensibly leftwing government we had is the one who lied to commit ear war crimes in Iraq!

Ah yes, the classic neurodivergent 'not actually a review just a rant'… (mere)

Weer een reeks e-strips uit de Humble Bundle Leading Ladies met dit keer de titel Blue Monday. Een titel die zowel slaat op een van de hoofdfiguren namelijk Blue (ook wel te herkennen aan haar haarkleur) als op de tijd van leven waarin deze strip zich afspeelt namelijk op de middelbare school.

Nu heb ik heel lang dit soort verhalen leuk gevonden maar wellicht dat ik als vijftiger dit nu wel zo'n beetje gezien heb. De eerste verhalen zat ik dan ook meer verplicht te lezen dan dat ik het echt leuk vond. Al die verliefdheden, al dat onderling gepest, het gedoe tussen de seksen, het zal wel, dacht ik.

Maar opeens kwamen er ook wat mythische of ook wel fantastische elementen bij kijken die het heel grappig maakte. Ook ging ik steeds meer de muzieknummers die bij de avonturen staan afgedrukt herkennen als de muziek uit mijn eigen tienerjaren, de jaren tachtig.

Daarbij komt ook dat de vriendengroep die gevolgd wordt in Blue Monday niet de populairen op school zijn, eerder een beetje afwijkend maar ook weer niet heel extreem. Ik voel me er wel thuis bij.

Ik kan me heel goed voorstellen dat als mensen van die leeftijd zijn en dit lezen zich heel erg begrepen voelen. Het is dan wel een Amerikaanse omgeving maar ik denk dat veel westerse kinderen dezelfde ontwikkeling op de middelbare school meemaken.

De tekenstijl heeft iets van manga maar dan met meer details en kleur, heel veel kleur. Vooral emoties zijn zeer expliciet uitgedrukt wat ik zelf wel heel grappig vind om naar te kijken. Het maakt de situatie nog in leefbaarder.

Leuk om kennis mee gemaakt te hebben maar ik hoef er niet nog meer van te lezen. Drie delen zijn wel genoeg.… (mere)

Weer een reeks e-strips uit de Humble Bundle Leading Ladies met dit keer de titel Blue Monday. Een titel die zowel slaat op een van de hoofdfiguren namelijk Blue (ook wel te herkennen aan haar haarkleur) als op de tijd van leven waarin deze strip zich afspeelt namelijk op de middelbare school.

Nu heb ik heel lang dit soort verhalen leuk gevonden maar wellicht dat ik als vijftiger dit nu wel zo'n beetje gezien heb. De eerste verhalen zat ik dan ook meer verplicht te lezen dan dat ik het echt leuk vond. Al die verliefdheden, al dat onderling gepest, het gedoe tussen de seksen, het zal wel, dacht ik.

Maar opeens kwamen er ook wat mythische of ook wel fantastische elementen bij kijken die het heel grappig maakte. Ook ging ik steeds meer de muzieknummers die bij de avonturen staan afgedrukt herkennen als de muziek uit mijn eigen tienerjaren, de jaren tachtig.

Daarbij komt ook dat de vriendengroep die gevolgd wordt in Blue Monday niet de populairen op school zijn, eerder een beetje afwijkend maar ook weer niet heel extreem. Ik voel me er wel thuis bij.

Ik kan me heel goed voorstellen dat als mensen van die leeftijd zijn en dit lezen zich heel erg begrepen voelen. Het is dan wel een Amerikaanse omgeving maar ik denk dat veel westerse kinderen dezelfde ontwikkeling op de middelbare school meemaken.

De tekenstijl heeft iets van manga maar dan met meer details en kleur, heel veel kleur. Vooral emoties zijn zeer expliciet uitgedrukt wat ik zelf wel heel grappig vind om naar te kijken. Het maakt de situatie nog in leefbaarder.

Leuk om kennis mee gemaakt te hebben maar ik hoef er niet nog meer van te lezen. Drie delen zijn wel genoeg.… (mere)

Weer een reeks e-strips uit de Humble Bundle Leading Ladies met dit keer de titel Blue Monday. Een titel die zowel slaat op een van de hoofdfiguren namelijk Blue (ook wel te herkennen aan haar haarkleur) als op de tijd van leven waarin deze strip zich afspeelt namelijk op de middelbare school.

Nu heb ik heel lang dit soort verhalen leuk gevonden maar wellicht dat ik als vijftiger dit nu wel zo'n beetje gezien heb. De eerste verhalen zat ik dan ook meer verplicht te lezen dan dat ik het echt leuk vond. Al die verliefdheden, al dat onderling gepest, het gedoe tussen de seksen, het zal wel, dacht ik.

Maar opeens kwamen er ook wat mythische of ook wel fantastische elementen bij kijken die het heel grappig maakte. Ook ging ik steeds meer de muzieknummers die bij de avonturen staan afgedrukt herkennen als de muziek uit mijn eigen tienerjaren, de jaren tachtig.

Daarbij komt ook dat de vriendengroep die gevolgd wordt in Blue Monday niet de populairen op school zijn, eerder een beetje afwijkend maar ook weer niet heel extreem. Ik voel me er wel thuis bij.

Ik kan me heel goed voorstellen dat als mensen van die leeftijd zijn en dit lezen zich heel erg begrepen voelen. Het is dan wel een Amerikaanse omgeving maar ik denk dat veel westerse kinderen dezelfde ontwikkeling op de middelbare school meemaken.

De tekenstijl heeft iets van manga maar dan met meer details en kleur, heel veel kleur. Vooral emoties zijn zeer expliciet uitgedrukt wat ik zelf wel heel grappig vind om naar te kijken. Het maakt de situatie nog in leefbaarder.

Leuk om kennis mee gemaakt te hebben maar ik hoef er niet nog meer van te lezen. Drie delen zijn wel genoeg.… (mere)