Pierre Bourgeade (1927–2009)

Een oude boekhandelaar die zijn winkel dolgraag aan zijn zoon had overgelaten, een zoon die liever maffioso wordt in Buenos Aires om daar boekhandels in de fik te steken, een jonge vrouw die de erotiek beleeft zoals ze die alleen in de Franse (en soms ook de Spaanse of Latijns-Amerikaanse) literatuur (of cinema) zou kunnen beleven: klinisch, volledig, ruw, … Meng daar wat Richard Brautigan door, humor, tragiek (zoals de tekst op de achterkant van het boek al zei: overspel, moord, zelfmoord en brandstichting), lees de droom van de boekhandelaar:

"Hij droomde gewoonlijk dat hij een reusachtige walvis was die het ijskoude water van de Noordelijk IJszee ontvluchtte om op te duiken in de warme zeeën. Hij dook diep en lang onder in de oceaan, ‘navigeerde’ blindelings met de verstikkende indruk dat die onderzeese reis nooit zou eindigen en dook dan plotseling op aan de Afrikaanse kusten. Hij dook donker op, glimmend, in een golf die baadde in het licht, een golf waarin de diverse elementen die het landschap vormden schitterenden in een al evenzeer parelmoeren licht: de hemel, de zee, het zand, de rotsen: Door een laatste golf liet hij zich dan (zich bewust van zijn reusachtigheid en zijn zwartheid) dragen tot op het vonkende strand waar hij zwaar neerplofte, terwijl onder zijn massieve en nu onbeweeglijke lichaam de laatste straaltjes water zich terugtrokken."

… en dan die laatste zin: de vraag die elk boekenliefhebber zich wel eens stelt (of indien hij niet, dan hoort hij ze wel eens mompelen door een lid van zijn gezin) en elke dag weer moet beantwoorden, en weet dat wanneer u dit boek een volgende keer in een boekhandel ziet liggen, u er goed aan doet het aan te schaffen.… (mere)

Een oude boekhandelaar die zijn winkel dolgraag aan zijn zoon had overgelaten, een zoon die liever maffioso wordt in Buenos Aires om daar boekhandels in de fik te steken, een jonge vrouw die de erotiek beleeft zoals ze die alleen in de Franse (en soms ook de Spaanse of Latijns-Amerikaanse) literatuur (of cinema) zou kunnen beleven: klinisch, volledig, ruw, ... Meng daar wat Richard Brautigan door, humor, tragiek (zoals de tekst op de achterkant van het boek al zei: overspel, moord, zelfmoord en brandstichting), lees de droom van de boekhandelaar:

Hij droomde gewoonlijk dat hij een reusachtige walvis was die het ijskoude water van de Noordelijk IJszee ontvluchtte om op te duiken in de warme zeeën. Hij dook diep en lang onder in de oceaan, 'navigeerde' blindelings met de verstikkende indruk dat die onderzeese reis nooit zou eindigen en dook dan plotseling op aan de Afrikaanse kusten. Hij dook donker op, glimmend, in een golf die baadde in het licht, een golf waarin de diverse elementen die het landschap vormden schitterenden in een al evenzeer parelmoeren licht: de hemel, de zee, het zand, de rotsen: Door een laatste golf liet hij zich dan (zich bewust van zijn reusachtigheid en zijn zwartheid) dragen tot op het vonkende strand waar hij zwaar neerplofte, terwijl onder zijn massieve en nu onbeweeglijke lichaam de laatste straaltjes water zich terugtrokken.

... en dan die laatste zin: de vraag die elk boekenliefhebber zich wel eens stelt (of indien hij niet, dan hoort hij ze wel eens mompelen door een lid van zijn gezin) en elke dag weer moet beantwoorden, en weet dat wanneer u dit boek een volgende keer in een boekhandel ziet liggen, u er goed aan doet het aan te schaffen.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/11/het-boekenparadijs.html… (mere)