Walter van den Berg

Het orgineel van mijn review kan je vinden op mijn blog:
http://www.linda-linea-recta.nl/dode-mannen-win-walter-berg-boek-review/

De titel van het boek is intrigerend.
Van dode mannen win je niet, ……….

Het verhaal word verteld uit het oogpunt van de stiefvader, een vreselijke agressieve, bange en narcistische man.
Die heel bewust een kwetsbare vrouw uitzoekt, deze totaal inpakt en vervolgens regelmatig in elkaar slaat.

Tijdens het verhaal word gebruik gemaakt van tijdssprongen waardoor gaandeweg het verhaal van Wesley en zijn moeder Dimphy duidelijk word.
Een vreselijk verhaal, over een vreselijke man met ontzettend losse handen
Het bleef me intrigeren, en onbewust zat ik op de dood van de stiefvader te wachten.
Wat de titel doet suggereren.

Op de cover zie je een slang, de stiefvader ziet slangen, als hij agressief word.
Hij ziet ze en is er doodsbenauwd voor
Drank, slangen angst agressie.
In dit boek onlosmakelijk met elkaar verbonden.
… (mere)

Een boek waarover ik zoveel aanprijzingen heb gezien (ik volg de uitgever op Twitter) dat ik niet langer me meer kon bedwingen en vol verwachting ben gaan lezen. De teleurstelling was dan ook extra groot dat het me helemaal niet zo greep en ik zelfs moeite had om me niet continu te storen aan de schrijfstijl. De zinnen zijn voornamelijk kort en er is geen wat minder voorkomend woord te vinden. Wellicht dat het de bedoeling van de schrijver is geweest om hiermee het niveau van de hoofdpersonen weer te geven. Mij bleef het tot de laatste letter irriteren.

Het verhaal zelf kon mij ook maar matig boeien. Een vader die terugkomt uit de gevangenis en de zoon die zich in de tussentijd heeft weten te redden. Dat in de laatste hoofdstukken blijkt dat de geschiedenis waarom de vader in de bak terecht is gekomen net wat anders is dan het lange tijd lijkt, redde voor mij het boek nog net. Toch houd ik er een naar gevoel aan over.

En dat is wat het hele boek ook blijft uitstralen: narigheid. Machogedrag, kleine criminaliteit, stalking, pesten, mishandeling en nergens ook maar een moment van zelfinzicht door welk personage dan ook. Allemaal uit op eigen gewin. Nergens een hint van humor. Niet eens zwarte humor. Misschien is het boek me wel te realistisch.… (mere)